W swej książce Mity przekładoznawstwa prof. Krzysztof Lipiński poddaje krytycznej ocenie wiele twierdzeń ogólnie uznawanych za prawdziwe, które po głębokiej analizie okazują się mitami. Na przykład, mówiąc o wierności tłumaczenia, powinniśmy zastanowić się, wobec czego ma być ono wierne:
* postaci językowej oryginału?
* intencji autora?
* zawartości treściowej komunikatu?
* jego walorów estetycznych?
Odpowiedzi na te pytania nie zawsze są jednoznaczne i często zaprzeczają obiegowym twierdzeniom. Lipiński nie poprzestaje na rozważaniach teoretycznych, przeciwnie, stanowią one jedynie pretekst do praktycznej analizy różnorodnych tekstów, od Rękawiczki Schillera poczynając, poprzez Kubusia Puchatka, na rubasznych (momentami) żartach i dowcipach kończąc. Erudycja autora, jego stosunek emocjonalny do omawianych zagadnień oraz niebanalne potraktowanie tematu, wszystko to okraszone dużym poczuciem humoru, czynią z Mitów przekładoznawstwa lekturę, którą czyta się jednym tchem i która, co ważne, poszerza naszą wiedzę dotyczącą nie tylko problemów przekładu, ale i procesów komunikacji międzyludzkiej.
